در ورزشگاه امارات آیا از لقبی برای صدا کردن مدیران استفاده شده است؟ در سن سیرو چطور؟ در وست هالن چه؟! در نوکمپ اگر خبری از القاب هست ما نمی‌دانیم. علی فتح‌ا...زاده همان علی فتح‌ا...زاده است.
همان مدیری که 15 سال پیش می‌شناختیمش. همان مدیری که از بدو ورود سعی کرد خود را یک مدیر تمام وقت و در خدمت فوتبال جا بزند که موفق هم شد. مدیری که امروز برابرمان قرارگرفته همان است که سال‌ها پیش در عرصه فوتبال ورود کرد و البته با تجربه‌تر شده، زیر و بم کار را شناخته ومدیر‌تر شده است. علی فتح‌ا...زاده علی فتح‌ا...زاده است. نه شوالیه، نه دکتر، نه آبراموویچ! فتح‌ا...زاده را تنها با نام فتح‌ا...زاده می‌شناسیم. چه لقبی جا افتاده‌تر از همین نام. مگر خود فتح‌ا...زاده چه اشکالی دارد؟! مگر واژه فتح‌ا... کم است؟ واژه‌ای عربی برخواسته از فتح، پیروزی و ظفر. چه چیزی بالاتر از پیروزی؟! چرا برای فتح‌ا...زاده دنبال لقب می‌گردند. فتح‌ا...زاده را با نام خودش شناخته‌ایم نه بیشتر و نه کمتر. چرا کنکاش میشود؟ چرا اصرار و پافشاری میشود تا درباره صحت نشانی که چند روز قبل به وی اهداء شد کوچک نمایی بشود. شوالیه را هرکه داده، شوالیه را هرکه انتخاب کرده و با هر متر و معیاری، امروز برای فوتبال ما شکافتن اینکه شوالیه از کجایش پیدا شده است چه سود و منفعتی دارد؟
آیا علی فتح‌ا...زاده یک بار به درستی خود مورد موشکافی قرارگرفته است که امروز نشان اهدایی‌اش مورد واکاوی قرار می‌گیرد؟ از خود علی فتح‌ا...زاده چه گفته‌ایم؟ از علی فتح‌ا...زاده و راز بیش از ربع قرن سال ماندگاری‌اش نوشته‌ای می‌بینید؟ از علی فتح‌ا...زاده و موفقیت‌هایش در همه این سال‌ها حرفی به میان آمده است؟ از مدیری که بی‌گمان باسابقه‌ترین مدیر فوتبالی به حساب می‌آید چند بار به درستی سخن به میان آمده است؟ چهره علی فتح‌ا...زاده را می‌توان در تصاویر بر جامانده از گزارش‌های برنامه‌های تلویزیونی 17 سال قبل نیز دید.
قدمتی هفده ساله در ورزش. آیا کسی بوده است که فتح‌ا...زاده همین 17 سال را مورد ارزیابی قرار بدهد؟ باسابقه‌ترین مدیرفوتبالی در ایران به همراه عابدینی! این تنها باقیمانده مدیریت ورزش ما است از سال‌ها قبل. تصویری که از بلژیک روی صفحات اجتماعی قرارگرفت در واقع همان چهره آشنایی بود که می‌شناختیم؛ علی فتح‌ا...زاده خویی...
|
فتح‌ا...زاده خودش هم دنبال لقب نیست که این روزها روی آن حساس شده‌اند.
نويسنده: 
